Doussie nie jest nazwą jednego, konkretnego gatunku drzewa. Zróżnicowanie gatunkowe oznacza, że drewno cechuje się zmiennymi właściwościami. Doussie to gatunek egzotycznego drewna pozyskiwanego z różnych drzew rosnących w afrykańskich lasach. Firmy trudniące się handlem drewnem egzotycznym czasem sprzedają doussie pod lokalnymi nazwami, stosowanymi w regionach lub krajach pochodzenia drewna, np. apa (z Nigerii), papao (z Ghany). Nazwy lokalne najlepiej charakteryzują surowiec, choć według norm w handlu powinno używać się nazw uznanych w prawie międzynarodowym. Doussie to drewno o strukturze rozpierzchło naczyniowej, posiadające wybarwioną twardziel o ciepłym, pomarańczowo-brązowym kolorze. Naturalnym procesem jest stopniowe ciemnienie barwy pod wpływem czasu, światła i tlenu. Ciemniejące drewno upodobnia się kolorystycznie do drewna mahoniowego. Wąski biel (o szerokości do 5 cm) jest znacznie jaśniejszy – jego kolorystyka przypomina zeschłą trawę. Nie jest wykorzystywany do produkcji, uznaje się je za drewno odpadowe. Cechą ułatwiającą odróżnienie różnych gatunków doussie są duże naczynia, które w twardzieli zawierają wciski i są wypełnione białym lub żółtym pyłem. Szlachetniejsze drewno posiada żółty płyn, drewno gorszej, jakości wydziela biały płyn. Drewno Doussie jest prosto włókniste. Może posiadać lekko splątany układ włókien. Średnia gęstość omawianego gatunku drewna jest zdecydowanie większa niż gęstość dębu. Spora gęstość sprawia, że drewno charakteryzuje się wysoką wytrzymałością na zginanie. Doussie ma niewielką tendencją do paczenia się i pękania. Warto wiedzieć, że podczas II wojny światowej Brytyjczycy używali doussie w przemyśle stoczniowym oraz do wytwarzania, np. tablic rozdzielczych, pulpitów kontrolnych, stołów i ław laboratoryjnych. Drewno to suszy się wolno, zaleca się nawet dwuletni okres suszenia. Jest łatwe w obróbce mechanicznej – bez problemu poddaje się wierceniu, piłowaniu i frezowaniu. Powstający w wyniku operacji technologicznych pył może być szkodliwy dla zdrowia – powoduje problemy skórne i podrażnia drogi oddechowe. Ze względu na dużą zawartość tłuszczu, doussie sprawia problemy przy malowaniu i lakierowaniu – trudniej na niego nałożyć impregnaty. Jego zaletą jest odporność na typowe plamy, np.: z kawy, herbaty, wina. Produkowane są z niego głównie płytki podłogowe oraz stolarkę zewnętrzną (okna i drzwi). Takie zastosowanie jest najczęstsze i to nie tylko w Polsce ale również i we wszystkich innych krajach naszego świata. Tak to już po prostu funkcjonuje.